Muziek is al vroeg op mijn pad gekomen. Als kleine jongen in Indonesië begon het met de ukelele, en daarna pakte ik  al gauw de gitaar van mijn vader, en zongen we ook samen, vooral Indonesische liedjes.  Pas later in Nederland werd ik rond m'n 17e gegrepen door het fenomeen Bob Dylan en dat leidde zelfs tot een optreden voor radio Hilversum 3, te beluisteren door hierboven op de balk te klikken.  Ook heb ik een jaar pianoles gehad, maar de gitaar kreeg toch de voorkeur. In mijn studietijd heb ik heel veel op m’n kamer gespeeld en gezongen en boekte ik ook vooruitgang in de techniek. Later heb ik de gitaar veel gebruikt om collega’s op het werk bij jubilea of afscheidsrecepties toe te zingen met eigen teksten op bestaande melodieën. Dat werd altijd zeer gewaardeerd, en dat maakte mij ook steeds sterker en bedrevener in het ‘bespelen’ van 't publiek. Hieronder kan men ook luisteren en kijken naar mijn uitvoering van het op West-Java beroemde lied  “Panon Hideung”, gezongen ín het Sundanees, ooit door mij  gespeeld en gezongen op een bootje in Giethoorn.  De vertaling:  “Zwarte ogen, wipneusje, gele wangen, meisje uit Bandung, van wie is zij? Waar woont zij? Ik verlang zo .. naar haar”.  Maar tot een echte zangcarrière is het nooit gekomen, al zing ik nu bijna dagelijks in huis, genietend van de akoestiek, vooral in de keuken. Een deelname aan The Voice Senior in 2017 leidde helaas niet tot succes. Misschien neem ik nog ’s revanche. Wel ben ik blij dat onze drie kinderen via pianoles ook nog wat basis hebben meegekregen in de muziek. Daarin kwam vooral mijn zoon sterk naar buiten met o.a. ook een verrassend sterk optreden op een schoolavond, die mij ontroerde. Zonder muziek zou ik het heel saai vinden op deze wereld. Dat geldt vast voor heel veel mensen! Een van de dingen die ik graag doe is het begeleiden van zang met een gitaar. Ook een piano is daar natuurlijk geschikt voor, maar neem je niet even onder je arm mee naar de kantine of een feestje. Zingen is daarbij iets speciaals, geeft extra sfeer en emotie. Ik maak niet mijn eigen liedjes, maar creëer wel meestal de vorm van begeleiding.  Inmiddels heb ik best veel optredens gedaan, maar nooit beroepsmatig. Het gaat meestal om vermaak, afscheidsliedjes en jubilea, op werk en thuis, in sporthal of café, maakt niet uit. Een bamboefluit, ukelele of mondorgel, van alles doet soms mee. Maar bij muziek hoort ook dans, en daar heb ik ook altijd van gehouden. Dans kan je ook laten lachen en lijkt soms wel een sport. Hierbij daarom ook een leuk voorbeeld uit de privésfeer waarin ik ooit Michael Jackson imiteerde tot groot plezier van mijn gezin op de achtergrond.