Inmiddels ben ik de 70 gepasseerd en kijk ik terug op een leven vol spanning en avontuur, heb kennis genomen van zeven talen, waarvan Nederlands op 1 staat, Engels op 2 en dan volgen op 3 ex aequo Frans, Duits en Indonesisch, en op 4 Sundanees (West-Javaans dialect), met daarachter de klassieke ‘lees’-talen Latijn en Grieks als basis. Een mooie bijkomstigheid is dat ik daardoor op vakanties bijvoorbeeld vrij snel Italiaans of Spaans op kan pakken. Tot m’n 13^e  jaar groeide ik als blanke jongen op tussen de Indonesiërs in de bergen van West-Java, in een zeer avontuurlijke omgeving, hetgeen mij dingen heeft geleerd. Een heel andere jeugd dus dan de Nederlandse plattelandsjongens. De komst naar Nederland was een behoorlijke omschakeling. Ondanks de achterstand in Nederlands heb ik me door het Gymnasium Bèta heen gewurmd in 7 jaar (ben in de 5^e blijven zitten). Maar ik blonk wel uit in sport en wist vooral daarmee een redelijke status te verwerven tussen mijn autochtone Nederlandse medeleerlingen op school, had vele vrienden en de meiden vonden mij wel leuk. Daarna volgde een studie Bedrijfskunde in Twente. Dat werd (ogenschijnlijk) een drama, waar vooral sport, ‘feesten’ en niet te vergeten de ontwikkeling van m’n muziek via vooral de gitaar met zang, de boventoon voerden, maar waarbij ik toch met vijven en zessen, hangen en wurgen en allerlei baantjes tussendoor, m’n doctoraal wist te halen, waarvan de laatste loodjes vooral dankzij steun en aanmoediging van mijn latere echtgenote. Pas op m’n 33-ste kreeg ik een ‘echte’ baan bij een groot Amerikaans bedrijf in Amsterdam, waar het mij wonderwel goed ging t/m mijn pensioen op 64-jarige leeftijd. Ik kon erg hard werken, had er ook zin in en kon het uitstekend vinden met de collega’s, het management in Nederland, maar bleek ook een goede klik te hebben met collega’s in het buitenland, zowel bij het  werk als in de wat informelere sfeer. Mijn talenknobbel en m’n gitaarspel hebben me in Europa en ook in de USA altijd geholpen in de communicatie en ook het winnen van vertrouwen. Zelfs in Japan werd mijn werk-  en sociale houding door de business-partners zeer gewaardeerd. En bij het werk hoorde ook altijd verslaglegging en het samenvatten van de resultaten, en die ook weer presenteren aan het management in Amsterdam. Daar word je dan ook bedreven in, en heeft vast ook geleid tot mijn eerste boek dat net verschenen is: “Heimwee naar de flanken van de Pangrango”.